Verschillende
mensen hebben mij afgelopen dagen gevraagd wat mijn eerste indrukken zijn.
Voor wie het niet
helemaal gevolgd heeeft. Ik werk drie weken als vrijwilliger op Lesbos en geef
sporttraining aan vluchtelingen.
Ik ben hier twee
nu twee dagen en ben helemaal gaar, we doen alles bij een temperatuur van 33
graden, maar wel voldaan en heb veel indrukken opgedaan. Ik weet niet of ik ze
allemaal kan reproduceren maar ga mijn best doen J
Vlucht & aankomst
Het begon eigenlijk al met mijn vlucht. Ik had bij een zeer bekende touroperator geboekt, Lesbos ook een populair vakantie-eiland is en kon dus relatief goedkoop een rechtstreekse vlucht boeken. Betekende wel dat ik midden tussen alle vakantiegangers zat. Werelden die fysiek misschien dichtbij elkaar liggen maar toch ook weer compleet anders zijn. Dit werd geillustreerd door gesprek naast mij tijdens de vlucht tussen vader en puberdochter. Vader had vooral mening over vluchtelingen. Dochter gaf aan dat je dat alleen kon zeggen als daar zelf zou zijn geweest en had ervaren. Ik sloot mij stilletjes aan bij de dochter.
Het begon eigenlijk al met mijn vlucht. Ik had bij een zeer bekende touroperator geboekt, Lesbos ook een populair vakantie-eiland is en kon dus relatief goedkoop een rechtstreekse vlucht boeken. Betekende wel dat ik midden tussen alle vakantiegangers zat. Werelden die fysiek misschien dichtbij elkaar liggen maar toch ook weer compleet anders zijn. Dit werd geillustreerd door gesprek naast mij tijdens de vlucht tussen vader en puberdochter. Vader had vooral mening over vluchtelingen. Dochter gaf aan dat je dat alleen kon zeggen als daar zelf zou zijn geweest en had ervaren. Ik sloot mij stilletjes aan bij de dochter.
 |
| Voor het boarden |
Na aankomst snel
koffers opgehaald en taxi genomen. Ik had met Estelle op een terras in de stad
afgesproken. Estelle is de oprichter van Sport for Refugees, de NGO waar ik
komende weken voor ga werken. Zij was al in gesprek met een andere potentiele
vrijwilligster en een vluchteling*. Onderwerp van gesprek was hoe het kat en
muisspel gaat met Turkse kustwacht, het ontmoedigingsbeleid van EU en in het
bijzonder Griekenland en dat de huidige kampen voor vluchtelingen door ondergrens
zakken van menselijke waardigheid. Kortom, ik kreeg meteen een stuk context mee.
Yoga and Sport for
Refugees & One Happy Family – Community center
Ik ben niet
actief in de vluchtelingenkampen. Ik mag daar ook niet in. Maar ik kom dus
dagelijks in het One Happy Family – Community center (OHF) dat onze uitvalsbasis
is. Om goed uit te leggen wat mijn NGO, Yoga and Sport for Refugees (YSR), is en
doet moet misschien ik eerst uitleggen wat het OHF is. Het OHF is een kruising
tussen een dorp en een buurthuis maar dan vluchtelingen. Dagelijks komen hier
tussen 12 en 19.30uur zo’n 600 vluchtelingen. Aan OHF hebben zich verschillende
NGO’s verbonden.
Een Israalische
NGO heeft bijvoorbeeld de school gebouwd waarin nu dagelijks les wordt gegevens
aan kinderen van 4 tot 12 jaar. Een andere stichting heeft een
kinderdagverblijf gebouwd en ingericht. Docsmobile is van origine een Duitse
stichting die een huisartsenpost met vrijwilligers runt. Verder is er een grote
moestuin die door vrijwilligers en vluchtelingen worden onderhouden. Er is
groep die voor meer dan 600 mensen een maaltijd maakt die om 16uur wordt
geserveerd. Wat ik een interessant concept vind is dat iedere vluchtelingen
dagelijks 3 betaaleenheden krijgt waarmee hij/zij in het café iets kan kopen,
in de bibliotheek of iets anders bij OHF. Dit concept is opgezet door een
Zwitser en de betaaleenheden zijn Drachmes ?! Zwitserse humor, denk ik.
Mijn NGO, YSR, is
ook aangesloten bij OHF en heeft haar eigen sporttent waar yoga, Muaj Thai, boksen,
Krav Maga en andere sporten worden gedoceerd. Ik geef mijn atletiektraining in
het stadion van Mytilini, dat is dus niet bij OHF. De meest gewilde sessie zijn
de zwemlessen en hiervoor is het alle hens aan dek en is moeilijk om voldoende
instructeurs te krijgen. YSR werkt hiervoor ook samen met twee andere NGO’s.
Het is duidelijk
dat dit concept van community building succesvol is en wordt beschouwd als een
innovatieve aanpak van het ondersteunen van vluchtelingen, getuige ook de
toenemende verzoeken van pers en andere organisaties om een keer te mogen komen
kijken.
Zwemles en atletiektraining
Van maandag tot en met vrijdag geven we iedere dag zwemles. De eerste zwemles was een bijzondere ervaring. Dat doen we in een kleine baai dichtbij het OHF. Zo’n 25 vluchtelingen hadden zich aangemeld, allemaal mannen overigens. Het is bijzonder om te zien hoe een grote volwassen man, enorm gespierd met zwembandjes heel schuchter het water in gaat.
Gelukkig kon ik de eerste keer meekijken met Marius. Hij is een gymleraar in Denemarken en geeft ook veel zwemtraining in de zomer. Ik was onder de indruk hoe hij het opbouwde en ze binnen no-time verschillende vaardigheden leerden maar vooral dat hij een glimlach op de gezichten wist te toveren. Dat maakt het toch heel speciaal. Helaas is Marius alweer terug naar Denemarken. Ik ga zijn zwemles als basis gebruiken voor mijn eigen lessen komende weken.
Van maandag tot en met vrijdag geven we iedere dag zwemles. De eerste zwemles was een bijzondere ervaring. Dat doen we in een kleine baai dichtbij het OHF. Zo’n 25 vluchtelingen hadden zich aangemeld, allemaal mannen overigens. Het is bijzonder om te zien hoe een grote volwassen man, enorm gespierd met zwembandjes heel schuchter het water in gaat.
Gelukkig kon ik de eerste keer meekijken met Marius. Hij is een gymleraar in Denemarken en geeft ook veel zwemtraining in de zomer. Ik was onder de indruk hoe hij het opbouwde en ze binnen no-time verschillende vaardigheden leerden maar vooral dat hij een glimlach op de gezichten wist te toveren. Dat maakt het toch heel speciaal. Helaas is Marius alweer terug naar Denemarken. Ik ga zijn zwemles als basis gebruiken voor mijn eigen lessen komende weken.
Vandaag mijn
eerste zelfstandige zwemles gedraaid. Om eerlijk te zijn geeft het wel een beetje
een wow gevoel als je een leerling toch angstig het water ingaat en aan het
eind van de les met een grote glimlach weer het water ziet verlaten. Hiervoor
naar Lesvos ben gekomen!
 |
| Het is officieel, geef drie keer per week 'speed running' |
Gisteren heb ik
ook mijn eerste atletiektraining gegeven. Het was even en traningstechnisch
schakelen. Ik moet met een groep werken die nog nooit op een atletiekbaan heeft
gestaan. Maar dat maakt het ook weer leuk! Ook hier is het weer een kunst om
een glimlach boven water te krijgen. Dat lukte mij aardig en ze vonden het erg
leuk zeiden ze maar toch, sorry perfectionist in mij, ga ik komende weken mijn
trainingsopzet even verder finetunen.
Diner
Gisteren gingen
we met de vrijwilligers nog even wat eten na mijn training. We waren met z’n
zessen: Deen, Colombiaan, Spanjaard (als ik zijn buurt ben zeg ik Catalaan), Française,
Afghaan en ik vertegenwoordigde Nederland. Mind you, ik was veruit de oudste,
de rest was tussen de 25 en 30. Ik was onder de indruk van de (levens)wijsheden
maar vooral ook de humor die werd gedeeld.
Mooiste
afsluiting vond ik het volgende. Op gegeven moment vroegen we wat ‘ei’ was in
ieders eigen taal. Dat bleken vooral allemaal verschillende klanken te zijn.
Marius, onze Deens gymleraar, is ook muziekleraar. Hij ging als een dirigent in
een bepaald ritme persoon aanwijzen die dan ‘ei’ in zijn/haar eigen taal moest
zeggen. Dat werd een harmonieus geheel. Echt heel leuk om te ervaren en stond
voor mij symbool, hoe we met onze eigen taal en achtergrond een eenheid vormen.
Dat is ook hoe ik alles ervaar tot nu toe!
Wordt vervolgd!
Reacties
Een reactie posten